Je bent altijd onderweg geweest. Naar alsmaar beter worden en groei, opzoek naar meer balans. Je hebt veel gegeven: aan je werk, je omgeving, je relaties. Je weet hoe je moet dóórgaan. Je bent iemand die verantwoordelijkheid draagt. Die aanstaat. En die daar ver mee is gekomen.

Maar ergens voel je: ik wil even niets hoeven. Geen lijstjes. Geen verplichtingen. Gewoon ruimte, tijd en stilte. Je hoofd weet inmiddels precies hoe het zit. Je hebt vele gesprekken gevoerd, misschien therapie of coaching gevolgd.

Maar je lijf? Dat zegt iets anders. Je voelt het in je ademhaling, in je schouders, in je energieniveau. Een diepe vermoeidheid die niet weggaat met een weekendje weg.

Een behoefte aan me-time. Aan écht thuiskomen bij jezelf.

Je verlangt naar meer verbinding — met je lijf, je gevoel, met wie jij bent onder al die rollen, patronen en overtuigingen.

Niet door forceren, maar juist door te vertragen, te voelen en door ruimte te maken voor jezelf.